Reminiscing && Excruciating Pain..

  andto ako sa sitwasyon ngayon kung saan, sobrang lungkot ko at parang ang daming kulang. yung tipong siya yung hinahanap-hanap ko, siya yung kailangan ko, siya yung iniisip ko. yung feeling na wala kang karamay tapos wala ka pang magawa parang alam mo yun mababaliw ka na sa kakaisipkung ano yung gagawin mo para lang hindi siya maisip kasibigla bigla ka nalang natutulala naaalala mo siya, lahat lahat wala talaga kaming communication ngayon kasi nagpalit ako ng number, tapos nka-unfriend siya sakin. ewan alam mo yun yung feeling na siya masayang masaya ng wala ka tapos ikaw eto nababaliw kakaisip kung okay ba siya o kung ano man. yung nag papaulit ulit sa utak mo yung mga nakapost sa fb niya, yung mga sinabi niya, and at the same time yung mga masasakit na gnawa niya sayo then all of a sudden makikita mo nalang na nakatulala yung sarili mo sasobrang sakit. yung feeling na parang walang nag mamahal sayo at parang walang nakakaintindi sayo. ang sakit lang kasi sa tuwing may lalambing sakin iniisip ko lagi sana siya nalang yun or worse pag naiisip kong may kasama ko sa mga darating na panahon sa buhay ko siya yung naiimagine kong kasama ko. ang hirap mag pretend na matatag ako kahit wala siya pero ang totoo eto nadudurog ako unti-unti nasasaktan, nalulumbay, nalulungkot at nagagalit. iniisip ko baka nga kasalanan ko, kasalanan ko kasi dumating sa point na nabaliwala ko siya, kasalanan ko kasi nasaktan ko siya, kasalanan ko kasi ako yung dahilan kung bakit siya nagbago. pero eto nanaman ako hindi ko nanaman iniisip yung sarili ko,pero come to think of it, nung inisip ko yung sarili ko nawala siya, pero bakit parang unfair kasi sa tuwing iniisip niya yung sarili niya hindi naman ako nawala? sa tuwing sinasaktan at binabaliwala niya ko hindi naman ako nawala? ewan ko, hindi ko alam. hindi ko na alam iisipin ko, hindi ko alam kung kasalanan ko ba o kung kasalanan pa din niya eh. ewan ko naguguluhan ako. kaya dn kasi dumating sa point na nabaliwala ko siya kasi alam mo yun, lagi niya kong bnabaliwala dte, lge niya kong tnatake for granted, lagi niya kong napagsasalitaan ng masakit, lagi na siyang nagsisinungaling, hindi niya ko na-aappreciate,iniiwan niya ko somewhere kapag naiinis or nagagalit siya sakin. pinaramdam niyang option o second choice lang ako, hindi na siya nag eeffort, yung parang tnetext niya lang ako kpag bored siya. dumating sa point na hindi na niya naparamdam na mahalaga ko or even mahal niya ko. yung parang hindi na siya proud sakin sa una lang siya sweet. yung pinaka hindi ko malilimutan yung pinalitan niya yung pangalan ng ex niya sa phone nya gnawa niyang pangalan  ng lalake for the sake lang na mkatext niya yun, ilang beses na niyang pinagtakpan yung ex niya para lang makatext niya, and at that very moment naramdaman kong kulang talaga ko na mas naiintindihan ngasiya nung ex niya, sinabi na niya sakin yun eh na mas naiintindihan siya nung ex niya ang sakit sakit na wala siyang gnawa para makabawi dun instead inulit niya pa ng madameng beses. hindi ko alam kung nagbago siya o mas nakilala ko lang siya pero sguro mas nakilala ko lang siya. dumating dn sa point na parang baliwala nalang sakanya yung mga special na araw dpat para samin. ang sakit kasi hanggang sa huli feeling ko one sided love lang yung nangyri :(( yung sakit na nararamdaman ko ngayon grabe hindi ko alam pero hindi ko kasi alam pano ko ilalabas lahat ng sama ng loob at galit ko eh, hindi ko alam kung ako ba talaga yung may kasalanan o siya o ewan. kasi alam mo yun parang ngayon sobrang okay siya kahit wala ako. ang sakit sakit pa din, yung tipong hindi ko alam kung paano ko papawalain yung sakit. I feel useless kasi parang sinasabi niya na wala akong ginawa sa buong relasyon namin na wala akong effort na ginawa, yung hanggang sa huli hindi siya naniniwalang mahal ko siya. bakit ganun? bakit ganyan siya? ang sakit gusto kong sumigaw sa sobrang sakit gusto kong magkulong nalang dito sa kwarto ko umiyak ng umiyak sa sobrang bigat ng pakiramdam ko sa sobrang walang madadamayan. gusto ko ifast forward lahat sa time na nakapag move on na ko kasi swear hirap na hirap na ko yung feeling nagusto ko ng ma-comatose para lang mkapag pahinga para lang makita kung mahalaga pa ba ko sakanya yung feeling na gusto ko ng magpakamatay. :(( God help me please :(