Frustratingg

you know what's hard? knowing that you gave everything single thing to the person you truly love and at the end, you would take all the blame. in the end, you were the one who didn't do everything, you were the bad guy, and everything would be all your fault.

Sa sobrang dami niyang sinumbat sakin may mga bagay na sobra akong nasaktan na hanggang ngayon dala dala ko. yun ay yung sinabi niya na I was never there for her. Akala ko kasi, akala ko ginawa ko lahat lahat. just to be with her, so that she wouldn't feel alone. I sacrificed everything, I rejected each and one of my friends just to be with her, lahat ginawa ko masamahan lang siya, hindi ako papasok ng klase ko fine. basta makasama ko lang siya. on the way na ko sa lakad ko pag nagtxt siya na gusto niya ko makasama fine I'll cancel it just to be with her. just for her to feel that I'm right beside her. that I will never ever feel that she's alone in this relationship. Ganun ko siya kamahal, na lahat gagawin ko makasama lang siya. Gusto ko siyang sumbatan gusto kong isumbat sakanya lahat ng ginawa ko pero hindi eh mali pa din kasi ginusto kong gawin yung mga gnawa ko para sakanya. Gusto ko isigaw sakanya na Ikaw! oo ikaw ang wala sa tabi ko sa tuwing kailangan kita! ikaw yung laging busy sa mga kaibigan mo pag gusto kitang kasama! tapos sasabihin mo ako yung wala sa tabi mo ?! ako pa yung di nakakaintindi sayo! This is really frustrating. as much as possible ayoko magalit habang ginawa ko tong blog na to. Akala ko kasi nagawa ko na lahat eh akala ko sapat na yung binigay ko. Simula't sapul kahit ginawa niya kong option, nung hindi na siya binalikan nung ex niya andun ako ulit para sakanya. enough with the past ayoko na alalahanin lahat, and it doesn't even matter anyway. I feel like shit you know? I've been feeling like shit for almost 7 months. Everything's falling apart in my life. feeling ko wala akong ginawang tama. I feel like shit kasi hindi ko pala napatunayan yung sarili ko na mas better ako sa isang tao, na mas deserving ako, na kaya ko siyang mahalin higit sa gnawa nung ex niya. pero at the end, I ended up with nothing, at the end ako pa din yung nagkulang, at the end ako pa din yung masama. tapos ngayon eto, eto ako pinapanuod siya maging masaya sa ibang tao. kay Gwenn na pinagselosan ko dati yung bngyan niya ng red velvet and FTW yung selos na yun yung naging dahilan kung bakit hndi na siya nag effort sakin. and that was before our 4th month. tapos si nicole, na pinagselosan ko kasi sobrang protective siya sakanya ngayon hay. :( and lastly yung ex niya ni hindi ko mabanggit yung pangalan niya. na dati natatakot lang ako na baka maging okay sila at makalimutan niya ko ngayon, siya na yung inaalagaan, pinapasaya, at nkkasama ng taong minahal ko ng sobra. siya yung tao na sinusubukan kong mahigitan sa buhay niya, pero nabigo ako. Yung labang sinimulan ko more than a year ago, yung taong pinaglaban ko sa buong mundo, yung taong pinaglaban ko kahit na sa sarili ko. ay isa sa mga taong nasa likod ng pagkatalo ko. (wow that was very poetic lol) Natalo ako, sa laban na akala ko kayang kong ipanalo kahit dumating sa puntong ako nalang yung lumalaban.Tinanggap ko eh, lahat lahat lahat ng masasakit na sinabi sakin ng bestfriend niya? ng mga kaibigan niya? lahat yun tinanggap ko, binaliwala ko, at kahit papano sinusubukan kong tanggapin lahat ng sakit na natanggap ko mula sakanya, sa nag iisang tao na AKALA ko hinding hindi ako magagawang husgahan, mula dun sa nag iisang tao na akala ko kaya kong ipaglaban. kaya ako nahihirapan ng ganito. Kasi umasa ko eh. Maaring sabihin niya na never akong naniwala. Pero naniwala ako dun sa taong nakilala ko. Nagkamali ba ko? simula pa lang naman alam kong mali na eh, pero it was the sweetest mistake I've ever committed. but I guess the feeling was never mutual. Sabi nila paano ko nakakaya? Na kahit ilang beses ko marinig na never niyang masusuklian yung pagmamahal na bnbgay ko sakanya, andun pa din ako sa tuwing mag ttxt siya, sa tuwing ipaparamdam niya sakin yung pag mmhal niya. bumabalik ako saknya. sa mga kamay niya. sumusuko pa din ako sa pagkalinga niya. Na kahit anong sakit isasangtabi ko para lang hndi siya mawala. Minsan naiisip ko naaalala pa kaya nya yun? yung mga bagay na ginawa ko para sakanya.yung kahit grabe na yung kasalanan andun padin ako maaring may msbi akong mga bagay na dala ng emosyon ko noon pero andun pa din ako para sakanya para tanggapin siya para mahalin siya. Naiisip ko kung naaalala niya ba lahat ng yun o mas nananaig yung kasalanan ko ang lahat lahat. Simula nung break up na yun feeling ko wala na kong gnawang mabuti, feeling ko napakasama kong tao. Feeling ko I deserve all the pain I'm feeling right now. Akala ko kasi eh akala ko nabgay ko lahat, akala ko nasatisfy ko siya. I could still feel pain. and most especially frustration. I have conquered alot of things for her, kahit alam mo yun, kahit hndi niya alam kahit hndi niya nakikita kasi ganun ko siya kamahal eh. tapos sa bandang huli ako yung kakamuhian niya, ako yung masamang tao, ako yung makapal ang muka. For almost 7 months I've been struggling with this pain, some might know that I'm in pain but no one will ever know what it feels like. I've been judged, because of this pain. Ako pa nga yung masama kapag nagsasabi ako. I just don't know what to do anymore. There might be an easy way, but I chose to suffer. why? because if this means I could prove to her that I keep my promises it'll be better off this way. Pero ganun pa din pala. masama pa din pala ko. She even pushed me to give her up to give everything up. kasi hindi na niya ko mahal kasi hindi na siya babalik, I really thought may mas sasakit pa sa pagkasabi niya na ay iba na siyang mahal. mas masakit pala yung marinig mula sa taong mahal mo ng sobra na hndi ka na niya mahal at hndi na siya babalik sayo. Nagtataka na nga din ako kung pano ko nasusurvive ang isang araw eh.

Alam kong ako lang nakakaintndi sa sakit na nararamdaman ko, hindi ko naman hiniling na intndhn niyo eh. pero sana sa mga makakabasa nito kung wala kayong magandang sasabihin tumahimik nalang kayo. It would be much better. I'veheard enough judgments kotang kota na nga ako. Toodles.

xo,

Kimy

Akala..

alam mo yung feeling na ano, na mahal mo pa siya. galit na galit ka pa sakanya nung di pa kayo nag uusap kasi ginanto ka niya kasi ginanyan ka niya, kasi wala siya nung mga panahong kailangan mo siya kasi nkalimutan ka niya agad, kasi hndi ka na niya mahal kasi ganto kasi ganyan. inaassume mo pa nga na may bago na yun may iba na yung mahal hndi na babalik yun. hanggang sa isang araw nagparamdam ulet siya tapos wala pa siyang sinasabi napatawad mo na siya agad, wala pa siyang ginagawa, wala na agad yung galit mo. wala pang nangyayari okay kn. Tapos nag lakas loob kang kamustahin siya kahit alam mo na yung sagot na okay siya, na okay na siya kahit wala ka, na masaya na siya, na nakapag move on na siya. tinanong ka nung kaibigan mo kung bakit kailangan mo pa malaman yun, eh dati naman naipamuka at naiparamdam na niya sayo yun? sabi mo lang siguro kasi pag saknya nanggaling yun yung way para makawala ako, mapalaya at mapush ako. baka pag sakanya nanggaling matauhan na ko. tapos naglakas loob ka pang itanong sakanya kung may iba na ba siya tapos nakuha mo na yung sagot na nakapag paguho sa mundo mo na meron na nga siyang bago, nung nalaman mo yun para bang tumigil yung puso mo, para bang nawala yung paghinga mo, parang andun lang andun lang yung sakit hndi nawawala hndi lumalabas hindi nababawasan. at wala ka ng ibang nagawa kundi sabihin sakanya na masaya ka para sakanya samantalang ikaw eto miserable p din gabi gabi pa din umiiyak at nasasaktan, samantalang ikaw hanggang ngayon hndi mo pa din magawang mag move on at magmahal ng iba samantalang ang dami dami ng gusto mahalin at pasayahin ka kasi alam mo sa sarili mo na hanggang ngayon siya pa din, hanggang ngayon mahal mo pa din siya hanggang ngayon masakit pa din. pero hndi na dapat kailangan ko ng maging matatag, kahit ang sakit sakit pa din. kinailangan mo pa mag sinungaling na nakapag move on ka na kasi ayaw mong makasira sakanila. na masaya kasi masaya na siya, na okay ka na kasi okay na siya. sabi nila time heals all wounds, pero bakit eto 6months na pero ganun pa din yung sakit? pero bakit di pa din nawawala? akala ko okay na ko, akala ko hindi ko na siya mahal, akala ko galit na galit pa ko sakanya, akala ko kapag nag usap kami wala na, akala ko kaya kong hndi umiyak, akala ko kahit makita ko yung tweets niya para sa taong mahal niya hindi na ko masasaktan pero bakit hanggang ngayon umiiyak ako? bakit hanggang ngayon ang sakit sakit? may karapatan naman siya maging masaya eh pero bakit ako parang wala?  ang sakit sakit pa din eh, kasi putang ina hanggang ngayon mahal na mahal ko pa din siya :( pero ako, ako, parte nalang ng nakaraan niya. ako, na dating mahal na mahal niya eh wala nalang sakanya ngayon kasi may iba na siyang mahal, may iba na siyang gusto, ang sakit eh ang sakit sakit sobrang sakit. sabi nga nila pag mahal mo yung isang tao you have to set them free. kailangan suportahan mo sila kung saan sila masaya kahit hindi sayo yun. kahit hindi na ikaw yung nakakapag pasaya sakanya. magiging okay din ako. magiging masaya din ako. hindi man ngayon pero alam ko sa takdang panahon. :(